17 września 2001 odbyło się w Ośrodku KARTA na Narbutta 29 w Warszawie uroczyste otwarcie Internetowego Centrum „Indeksu Represjonowanych”.
Liczyliśmy, że taki akt publiczny pomoże w ratowaniu „Indeksu” i samej KARTY – zagrożonych ze względu na poważne kłopoty finansowe. Wzięli w nim udział premier Jerzy Buzek oraz prezes IPN Leon Kieres (choć do tego momentu IPN nie poparł „Indeksu”).
Po trzynastu latach pracy „Indeksu” jego rezultaty znalazły się w internecie. W dostępnej bazie było wówczas 120 tysięcy biogramów obywateli polskich represjonowanych przez ZSRR, w tym 60 tysięcy osób, których dane udało się ostatecznie ustalić (zweryfikować), a także dwa wiarygodne zestawienia sowieckie.
„To była wielka praca – stwierdził Premier – związana z najnowszą historią naszego kraju, historią wielkich cierpień i prześladowań. To był obywatelski obowiązek nas wszystkich […]. Byliśmy to winni tym, którzy zostali pomordowani albo cierpieli prześladowania na Wschodzie.”
Prof. Leon Kieres zaś podkreślił: „IPN w żadnym wypadku nie powinien i nie chce zastępować takich inicjatyw społecznych, jak Ośrodek KARTA. Pamięć wymaga, by wspierać tego rodzaju inicjatywy; nie wyobrażam sobie naszej działalności bez takiej współpracy. […] Ośrodek KARTA wpisuje się w tradycję dobrych stosunków polsko-rosyjskich, polsko-ukraińskich czy polsko-litewskich.
[…] Dorobek zespołu KARTY nie byłby możliwy, gdyby nie współpraca z archiwami tych państw”. Zadeklarował pomoc IPN-u.
Podjęcie współpracy z IPN-em dawało nadzieję, że KARTA uzyska w końcu gwarancje państwowe na kontynuację projektu. Na razie jednak skończyło się na podpisaniu cząstkowego porozumienia. Na umowę generalną KARTA musiała jeszcze poczekać.
