17 września 2001 odbyło się na Narbutta uroczyste otwarcie Internetowego Centrum „Indeksu Represjonowanych”; liczyliśmy, że taki akt publiczny pomoże w ratowaniu „Indeksu” i nas samych. Wzięli w nim udział premier Jerzy Buzek oraz prezes Leon Kieres (choć do tego momentu IPN nas nie poparł). Odwołaliśmy się do manifestowanej wobec Ośrodka kilka miesięcy wcześniej życzliwości Premiera, ten namówił Prezesa. Po trzynastu latach pracy „Indeksu” jego rezultaty znalazły się w internecie. W dostępnej bazie było wówczas 120 tysięcy biogramów obywateli polskich represjonowanych przez ZSRR, w tym 60 tysięcy osób, których dane udało się ostatecznie ustalić, a także dwa wiarygodne zestawienia sowieckie.
„To była wielka praca – stwierdził Premier – związana z najnowszą historią naszego kraju, historią wielkich cierpień i prześladowań. To był obywatelski obowiązek nas wszystkich […]. Byliśmy to winni tym, którzy zostali pomordowani albo cierpieli prześladowania na Wschodzie.”
Prof. Leon Kieres zaś podkreślił: „IPN w żadnym wypadku nie powinien i nie chce zastępować takich inicjatyw społecznych, jak Ośrodek KARTA. Pamięć wymaga, by wspierać tego rodzaju inicjatywy; nie wyobrażam sobie naszej działalności bez takiej współpracy. […] Ośrodek KARTA wpisuje się w tradycję dobrych stosunków polsko-rosyjskich, polsko-ukraińskich czy polsko-litewskich.
[…] Dorobek zespołu KARTY nie byłby możliwy, gdyby nie współpraca z archiwami tych państw”. Zadeklarował pomoc IPN-u.
Podjęcie współpracy z IPN-em dawało nadzieję, że uzyskamy w końcu gwarancje państwowe na kontynuację projektu. Na razie jednak skończyło się na podpisaniu cząstkowego porozumienia. Na umowę generalną mieliśmy jeszcze poczekać.
