Zakład Narodowy im. Ossolińskich (ZNiO), Ossolineum, to polski instytut naukowy i kulturalny we Wrocławiu. Jest jednym z najważniejszych i najstarszych ośrodków kultury polskiej, o czym decydują przede wszystkim bogate zbiory biblioteczne, obejmujące ważne dla kultury polskiej starodruki (m.in. De revolutionibus… Mikołaja Kopernika z 1543 r. czy Pieśni Jana Kochanowskiego z 1586 r.) i rękopisy, w tym m.in. rękopis poematu Pan Tadeusz (1834) Adama Mickiewicza.

Źródłem utrzymania Zakładu były pierwotnie dochody z majątków ziemskich fundatora Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, zarządzanych przez dożywotnich kuratorów, a jego siedziba znajdowała się we Lwowie. Po wysiedleniu Polaków ze Lwowa i odłączeniu miasta od Polski w 1945 Ossolineum, jako zakład wraz z ok. jedną trzecią jego zasobów, zostało przeniesione do Wrocławia, gdzie znajduje się do dzisiaj.

Obecnie kontynuuje swoją misję jako fundacja narodowa ustanowiona ustawą o fundacji – Zakład Narodowy imienia Ossolińskich. Z mocy ustawy patronat nad Zakładem objął Prezydent RP, a bezpośredni nadzór pełni Rada Kuratorów, składająca się z trzynastu osób. Celem fundacji jest utrzymywanie Narodowej Biblioteki Ossolineum i pomnażanie jej zbiorów, zwłaszcza w zakresie humanistyki polskiej i słowiańskiej, ich opracowywanie i upowszechnianie, wspieranie i prowadzenie prac naukowo-badawczych, a także działalność wydawnicza. Zakład jest m.in. wydawcą serii „Biblioteka Narodowa”.

Działami ZNiO są: Biblioteka Ossolineum (1816), Muzeum Książąt Lubomirskich (1823), Wydawnictwo Ossolineum (1827), Muzeum „Pana Tadeusza”.